1- ضخامت ورق و تعداد طبقات

سازه‌های LSF به روش کانادایی با پروفیل‌های ضخیم‌تر، حدود 1 تا 3 میلی‌متر، تولید می‌شوند که این ضخامت بیشتر امکان ساخت تا 5 طبقه را فراهم می‌کند. در مقابل، سازه‌های LSF به روش نیوزلندی با پروفیل‌هایی با ضخامت کمتر، بین 0.7 تا 0.9 میلی‌متر، ساخته می‌شوند و به دلیل محدودیت ضخامت پروفیل‌ها، امکان ساخت بیش از 2 طبقه وجود ندارد.

2- فرایند تولید و مونتاژ

در روش کانادایی، پروفیل‌ها به صورت خام تولید می‌شوند و تمام عملیات برش، سوراخ‌کاری و مونتاژ در محل پروژه توسط نیروی انسانی انجام می‌شود. این روش به دلیل نیاز به عملیات دستی، دقت کمتری دارد. در روش نیوزلندی، قطعات سازه‌ای با دستگاه‌های CNC به صورت دیواره‌های پیش‌ساخته در کارخانه تولید و سپس به محل پروژه منتقل می‌شوند. این روش به دلیل تولید قطعات در کارخانه با دستگاه‌های دقیق، کیفیت و صحت ابعادی بالاتری دارد.

3- محاسبات سازه‌ای

در روش نیوزلندی، محاسبات سازه‌ای توسط نرم‌افزار FrameCAD انجام می‌شود و امکان بررسی و آنالیز توسط مهندسان وجود ندارد. در مقابل، در روش کانادایی، محاسبات توسط نرم‌افزارهای مخصوص CFS انجام شده و سپس در نرم‌افزار SAP آنالیز می‌شود. این امکان بررسی و تایید توسط مهندسان داخلی را فراهم می‌کند.

4- انعطاف‌پذیری در طراحی

روش کانادایی انعطاف‌پذیری بیشتری در طراحی دارد، زیرا عرض جان در سازه می‌تواند بین 5 تا 33 سانتی‌متر و ضخامت آن بین 0.5 تا 3 میلی‌متر متغیر باشد. همچنین، امکان اجرای طرح‌های خاص و منحنی در روش کانادایی وجود دارد. در روش نیوزلندی، عرض جان 90 میلی‌متر و ضخامت پروفیل بین 0.8 تا 1 میلی‌متر ثابت است و محدودیت‌هایی در اجرای طرح‌های خاص و منحنی وجود دارد.

5- دقت و سرعت اجرا

در روش نیوزلندی، به دلیل پیش‌ساخته بودن قطعات و نصب سریع آن‌ها در محل پروژه، سرعت اجرا بالا است. در مقابل، روش کانادایی به دلیل نیاز به مونتاژ و نصب قطعات در محل پروژه، سرعت اجرای پایین‌تری دارد اما امکان تغییرات ناگهانی در طرح و نقشه فراهم است.

6- پیچ‌ها و اتصالات

در روش نیوزلندی، جای پیچ‌ها از قبل سوراخ شده است، که باعث شل شدن پیچ‌ها و لرزش سازه در طول زمان می‌شود. در روش کانادایی، پیچ‌های خودکار همزمان محل اتصال را سوراخ کرده و فیت می‌شوند که استحکام بیشتری دارد.

7- هزینه و ضایعات مصالح

هزینه کلی در روش کانادایی پایین‌تر از روش نیوزلندی است، اما ضایعات مصالح در روش کانادایی بیشتر است، زیرا قطعات به صورت خام تولید و در محل پروژه برش و مونتاژ می‌شوند. در روش نیوزلندی، به دلیل تولید قطعات با ابعاد دقیق در کارخانه، ضایعات مصالح به حداقل می‌رسد.

8- تغییرات پس از اجرا

در روش کانادایی، انجام تغییرات پس از اجرای سازه به راحتی امکان‌پذیر است. این ویژگی انعطاف‌پذیری بیشتری را به سازندگان و کارفرمایان می‌دهد. در مقابل، در روش نیوزلندی به دلیل پیش‌ساخته بودن قطعات و محدودیت‌های طراحی، انجام تغییرات پس از اجرا بسیار دشوار یا حتی غیرممکن است.